In de Mexicaanse drugsoorlog vallen meer doden dan in Afghanistan. De oorlog wordt door leger, politie en de kartels onderling op wrede wijze uitgevochten: lijken die aan een touw onder een viaduct hangen, lichamen die uit vliegtuigjes worden gegooid, en plastic zakken vol lichaamsdelen dikwijls voorzien van een ‘narcoboodschap’. Mexico ontbijt dagelijks met een overdaad aan gruwelijke nieuwsbeelden.
Jarenlang is er gewaarschuwd voor de Colombianisering van Mexico, maar die is allang voltooid. Mexico is een ‘narcostaat’ geworden. De narcos hebben bovendien hun stempel gezet op de hedendaagse Mexicaanse cultuur. De taal is erdoor veranderd en er is een compleet nieuw muziekgenre ontstaan: de narcocorridos of drugballades, waarin de drugsbazen als helden worden toegezongen. In de literatuur en de film is de drugscultuur het dominante thema geworden.
Narcostaat Mexico geeft een indringend beeld van de Mexicaanse drugswereld en de gruwelijke oorlog die het land en de Mexicaanse bevolking in zijn greep houdt. Maar het boek laat ook zien hoe de georganiseerde misdaad de hoofdpersoon is geworden van de cultuur van Mexico in al haar facetten.
Wat de pers schrijft over Narcostaat Mexico:
‘Hoewel Zoon de gruwelijke taferelen kalm beschrijft, is het smullen voor liefhebbers van het lugubere en het absurde. Een film van Quentin Tarantino is er niets bij.’ Financieel Dagblad
‘De afwisseling tussen reportagejournalistiek, historische analyse en het inbedden in een groter geheel maakt het een geslaagd en belangrijk boek voor wie verder wil kijken dan de korte nieuwsberichten.’ 8WEEKLY
‘Zoon is op zijn best als hij de narcocultuur beschrijft.’ Elsevier Weekblad