Wie gaat deze beker stelen? – foto: Warrenski
RIO DE JANEIRO – President John Dramani Mahama van Ghana heeft de rel waar de voetballers van zijn land op aanstuurden, weten te sussen. De spelers hadden nog steeds het voor het WK beloofde geld niet op hun rekening zien verschijnen en waren van plan allerlei verplichtingen opgelegd door de FIFA te negeren, de training te staken en niet op het vliegtuig te stappen richting Brasília, waar ze donderdag tegen Portugal moeten aantreden.
De president heeft nu beloofd het geld voor te schieten als ze dan in vredesnaam toch doen wat van ze verwacht wordt. Er is een vliegtuig met cash op weg naar Brazilië, maar de Braziliaanse belastingdienst is van plan de drie miljoen dollar die aan boord zijn te confisceren.
De Kameroeners, die overigens al weer klaar zijn met hun WK, hadden ook van tevoren hun geld geëist, anders zouden ze niet naar Brazilië vertrekken. Het trekt het happy, sportieve, feestelijke voetbalwereldbroederschap masker wel even af. Daaronder verschijnt iets, net zo lelijk als de pitbulltronie van Luis Suarez. Het hangt allemaal van schijnheiligheid aan elkaar, maar de mens heeft het verbluffende vermogen om alles wat hem niet bevalt, te willen vergeten. Daar is overigens een geweldig wetenschappelijk onderzoek over verschenen.
Engeland kleurt WK nog steeds
De Engelsen mogen dan van het voetbaltoneel zijn verdwenen, de Premier League is, zelfs met de shake out van de groepsfase in zicht, nog steeds met de meeste spelers aanwezig op het WK, gevolgd door de Serie A en de Primeira Division. Het is voornamelijk België, met elf spelers uit de Engelse competitie, en Brazilië en Nederland met ieder zes, die het Engelse voetbal nog vertegenwoordigen.
Als je naar dit soort tabellen kijkt, bijvoorbeeld ook naar de lijst van wereldvoetballers met meerdere nationaliteiten of internationale achtergrond, is het bijna een wonder dat er nog een WK met landenteams gehouden wordt. Ik vind het alleen maar leuk en heerlijk dat er zich langzaam, maar onontkoombaar, een internationale mix voltooit en dat in de verre toekomst het concept van ‘eigen land’ nog slechts iets zal zijn om voetbaltoernooien te kunnen organiseren.
Diefstal populairste Braziliaanse misdaad
In mei is in São Paulo bij de politie aangifte gedaan van14.716 diefstallen, een gevoelige 42 % meer dan in dezelfde maand vorig jaar. Het is ook voor de twaalfde keer op rij dat het aantal aangiften toeneemt. Het aantal moorden daarentegen nam met 22 % af.
Dat de Braziliaanse dieven niets of niemand ontzien bleek al in 1983 toen het statussymbool bij uitstek, de Wereldbeker, werd gestolen. Toen Brazilië voor de derde keer wereldkampioen werd in 1970, mocht de beker in Brazilië blijven. Dat sieraad en bewijs van voetballend kunnen, was wel een beker, maar ook een beeldje van goud. In eerste instantie werd het de ‘Overwinning met Gouden Vleugels’ genoemd want het beeld zag er uit als een goud gevleugelde Nikè. Het kleinood op een voet van lapis lazuli werd omgedoopt tot Coupe Jules Rimet, toen in 1946 een gevierde voorganger van Sepp Blatter er vijfentwintig jaar dienst had opzitten als voorzitter van de FIFA.
De Coupe Jules Rimet werd gestolen. De dief werd gepakt, maar die had, wat toch wel de ‘gouden pik’ van een natie kon genoemd worden, toen al schaamteloos omgesmolten in anoniem goud om de verkoop aan een handelaar te vergemakkelijken.
Het verhaal wordt bij gelegenheid van elk WK, vooral in de buitenlandse pers opgerakeld, maar het is typisch iets waar de Brazilianen niet lang bij stil hebben gestaan. Ik weet nog dat ik het nieuws toen zelf heb verslagen en hoe ik net díe diefstal maar niet kon begrijpen. Met z’n allen hebben de voetbalfanaten in dit land de kwestie naar de collectieve vergeetput van de voetbalgeschiedenis verbannen. Zo sterk zelfs, dat er niet eens een schuldgevoel bij wordt gevoeld. Weggedrukt wat niet bevalt.
Door Journex