Twee Antwerp supporters kijken in Bar Jobi in Leblon naar de wedstrijd België – Zuid Korea op een groot scherm.
RIO DE JANEIRO – Maracanã is op wedstrijddagen een stad. Met tachtigduizend bezoekers plus nog een paar duizend ordehandhavers en personeel, niet eens zo’n kleintje. Ik denk dat Roeselare of Monnikendam simpeler te beheren zijn dan het mythische voetbalstadion van Rio.
Het gebouw zelf, is met winkeltjes, stalletjes, straatmeubilair, wegwijzers, eenrichtingsverkeer, verkeerspolitie (stewards), en personeel dat op fietsjes of elektrische karretjes door de gangen rijdt al een ‘urban experience’, maar met wat er op zo’n wedstrijddag gebeurt in en om het stadion, is het stadsbeeld compleet. Er is identiteitscontrole, er worden bedelaars weggejaagd er is drughandel, smokkel van drank en voedsel, illegale handel in (valse) kaartjes en er zijn uitzettingen naar het buitenland. Voor dat soort gevallen is er zelfs een aparte rechtbank.
Voor kwesties van ordeverstoring in en om Maracanã is er de speciale ‘Juizado do Torcedor e dos Grandes Eventos’, een Rechtbank voor Supporters en Grote Evenementen.
Deze rechtbank heeft ondertussen al veertien openbare zittingen gehouden om met min of meer ernstige gevallen van overlast af te rekenen. In totaal zijn al 11 mensen berecht voor het niet opvolgen van politieaanwijzingen, drugsgebruik, betreden van verboden terrein, huisvredebreuk en illegale kaartverkoop. De horde van 85 Chilenen die het stadion binnendrongen zonder kaartje is in zijn geheel door de rechter onmiddellijk het land uitgewezen. Nog maar 60 zijn er ook werkelijk vertrokken. Dat zal wel, net nu ze moeten spelen tegen Brazilië.
Er is ook een leuke stadsanekdote. De FIFA die, net zoals in oorlogstijd, het burgemeesterschap van Maracanã heeft overgenomen, heeft twee schoonmakers beloond met gratis entree voor de volgende wedstrijd omdat ze bij het vegen van het terrein rond het stadion toegangskaartjes hadden gevonden van een buitenlandse voetbalfan. Die hadden ze netjes ingeleverd bij de aangewezen autoriteiten. Het fotomoment toont dat de beloning met groot plezier werd aanvaard.
Ook indrukwekkend is de beveiliging van de stadions en de spelers. Hier speelt de kwetsbaarheid van zo’n evenement voor terrorisme en de protesten die al een jaar geleden zijn begonnen tegen het WK, een grote rol.
De journalisten van tv-Globo mochten over de schouder van de beveiliging meekijken op de dag van België – Zuid Korea in São Paulo.
Honderdvijftig burgers en militaire specialisten bevolken 24 uur rond de klok een controlekamer die direct doet denken aan het lanceren van een raket op Cape Kennedy.
Een helikopter volgt de Belgische spelersbus van Mogi das Cruzes naar het Corinthians arena: elke auto op het traject die mogelijk de rit van de bus vertraagt, wordt geïdentificeerd. Vervolgens worden agenten op straat er op afgestuurd en worden er direct alternatieve routes aangegeven op grote schermen.
Uit andere helikopters wordt de supportersmassa in de gaten gehouden met thermische camera’s die wapens of explosieven kunnen opsporen. Een A-29 jachtvliegtuig staat klaar om vliegtuigen die het vliegverbod boven het stadion negeren te onderscheppen.
“Voor het WK begon is er een bommelding geweest in Bauru bij een van de loketten waar kaartjes werden verkocht, met de mededeling dat er geen WK zou komen, dat bleek vals alarm, maar het heeft ons wel op scherp gezet”, zegt de generaal die de knopen doorhakt bij veiligheidskwesties tijdens het WK, “maar nu verloopt alles voorspoedig.”
Inderdaad. Ik zie – letterlijk – meer mensen in de rij staan voor de FIFA-winkeltjes met WK-prullaria, in het stadion of op het strand van Copacabana waar de grote tv schermen staan opgesteld, dan dat er nog grimmige, in het zwart geklede demonstranten te bespeuren vallen, die klaar staan om een greep te doen naar de macht.
Door Journex