Chileense supporter op Vine over Robben
RIO DE JANEIRO – Naarmate er meer ploegen uitgeschakeld worden, komen er kaartjes voor een finale wedstrijd vrij van supporters die niks meer om het WK geven omdat hun helden naar huis zijn. Ze willen er achteraan en willen van hun dure kaartjes af.
Met de opgeschroefde menukaarten en woekerprijzen voor logies die hier je nu betaalt, snap ik dat wel.
Er staan nu bij de verkooppunten van de FIFA dag en nacht mensen die hopen mee naar binnen te kunnen met iemand die zijn kaartjes wil terug verkopen aan de FIFA. Je kan immers niet zomaar van iemand een kaartje overkopen, dat moet gebeuren via het registratiesysteem van de FIFA.
Het zijn meestal groepjes Brazilianen bij het hek die, ondanks de zwakke vertoningen van de Seleção van de afgelopen weken, nog steeds verwachten dat hun ploegje de finale gaat spelen. Ik heb me al neergelegd bij een finale met Duitsland.
Wie die andere finalist wordt is een veel prangendere vraag die pas zal beantwoord worden in de halve finale waar alvast Nederland de beste papieren voor heeft: ik vermoed dat de voorraad geluk van Costa Rica is uitgeput. Dat de spelers het verschil niet zullen maken is wel zeker, nu die net twee uur lang tot het uiterste zijn gegaan, de helft van die tijd met tien man.
Ik hoop natuurlijk dat die tegenstander in die halve finale België wordt. Dan krijgen we hier in Brazilië de honderd zesentwintigste Derby van de Lage Landen, oftewel een ouderwetse België – Holland, met alle zenuwen, spanning, rivaliteit en elektrische ontlading die ik nog steeds in mijn buik voel van de keren dat die match werd afgewikkeld in de Hel van Deurne. Dan nu met samba erbij.
Over de hele geschiedenis genomen zijn de statistieken in het nadeel van België. Nederland heeft de enige echte landenderby ter wereld 55 keer gewonnen, België 41 keer en 29 keer werd gelijkgespeeld. Maar ook hier weer het bewijs dat je met statistieken en geschiedenis alles kan bewijzen: de laatste 15 jaar heeft Nederland niet meer gewonnen. Op een WK (VS, Frankrijk) heeft Nederland ook nooit van België gewonnen en de laatste confrontatie tussen de twee landen eindigde in 4 – 2 voor België, met goals van ondermeer Huntelaar, Mertens en Vertonghen, ook doelpuntenmakers op dit WK.
Dries Mertens keek in een interview voor de VRT uit naar zo’n confrontatie maar zei er wijselijk en bescheiden bij dat eerst maar eens van Amerika moet worden gewonnen.
Het hele verschil tussen België en Nederland wordt op dit WK ook weer schitterend duidelijk. Allebei zijn ze door naar de knock-out fase met 9 op 9, maar met absoluut vergelijkbare matige wedstrijden. Slechts een paar opflakkeringen in wat verder resultaatvoetbal kan genoemd worden, maken het verschil.
In Nederland wordt dat nu gezien als het briljante tactische inzicht van Van Gaal die op even vernuftige als onnavolgbare wijze een geheel nieuwe spelopvatting heeft neergezet. Sterker nog, in Nederland wordt het voetbalspel van Oranje gezien als het resultaat van een politieke en economische ontwikkeling in het land, die het post-baby-boom tijdperk heeft ingeluid. Niets meer of niets minder, het staat in de krant. Noem het arrogant, maar ik zeg, het hoort bij de marketing van je voetbal.
Wilmots kan zich de blaren op de tong lullen over het brengen van frisse spelers op het cruciale moment, maar in België is zowaar getweet dat Wilmots met een Stradivarius in handen alleen maar Broeder Jacob kan spelen.
Gelukkig zijn er zoveel spelers bij de Rode Duivels die hun wortels niet hebben in een land waar schlemiel zijn tot kunst is verheven. Daar gaan we de vruchten van plukken. Hoop ik.
Door Journex