Louis van Gaal bij RAFC – foto: John Vanden Eynde
RIO DE JANEIRO – Hoho, maar dit is niet de bedoeling! De historische nederlaag van Brazilië in Belo Horizonte was nog niet eens compleet geconsumeerd of het begon al. Bij de 5-0 ging de meute die voor het giga-scherm op het strand van Copacabana wedstrijdje stond te kijken al revolteren. Later bleek dat er in de buurt ook een overval aan de hand was en de politie schoten wisselde met de boeven, wat een groot deel van de onrust veroorzaakte. Het was het begin van geelgroen hooliganism in het hele land.
De schade aan het Braziliaanse collectieve ego is enorm. Ik had het zelfs erger verwacht, de relletjes, de brandende bussen, en de vernielingen na de 7-1, maar het is natuurlijk al erg genoeg dat een voetbalwedstrijd aanleiding geeft tot dit soort gedoe.
Nu is het verdriet ook erg groot en indrukwekkend. Je voelt de pijn, als je hier zo rondloopt. Maar ik blijf denken: de hoogte van de verwachtingen bepaalt de diepte van de depressie.
Met evenveel energie als er was gestopt in het belachelijke oppompen van de verwachtingen rondom de Seleção vóór en tijdens dit WK, is de lokale pers – vooral de tv – nu aan de gang met het absurde uitvergroten van de fall out na de afgang. Met dit soort vrije pers als essentieel onderdeel van de democratie, heb je geen dictatuur meer nodig. De mensen worden hier bespeeld als een piano door hun geliefde, alomtegenwoordige 24/7 commerciële televisie. Das gewinn geht vor die moral. Als ze dan niets snappen van het Duitse voetbal, laat ze dan hier maar eens bij stilstaan.
“Ik schaam me niet voor dit verlies”, zegt mijn vriend Celso, die behoort tot het intelligentere deel van de samenleving en als groot voetballiefhebber deze nederlaag ook verschrikkelijk vindt, ” ik schaam mij voor onze mentaliteit, van te denken dat wij alleen de beste zijn, dat niemand beter kan zijn dan wij. Ik schaam me voor de pers die dat er in hamert en dat het ook nog eens geslikt wordt als zoete koek. En ik schaam mij voor spelers met miljoenen op de bankrekening, die voor de camera staan te grienen en met snottebellen aan hun neus beweren dat ze alleen maar de mensen blij wilden maken. Hoe kunnen profs als deze het veld opkomen en denken dat ze het met een potje strandvoetbal kunnen winnen van Duitsland?”
Vanmiddag, in São Paulo, gaat men verder met het scheiden van bokken en geiten. 
Ik ben echt benieuwd hoe het afloopt, ik durf er niks over zeggen. Ik heb die Argentijnen zelf gezien. Het zijn een soort afbraakduitsers die beter kunnen afwerken dan de Costaricanen. Als Oranje wint en het komt weer door een vernuftige zet van Van Gaal, beloof ik dat ik er voortaan trots op zal zijn dat hij vier seizoenen bij Royal Antwerp FC heeft gespeeld (onder Guy Thijs) en zal ik nooit meer lacherig reageren op zijn theater.
En heel Nederland moet het dan met me eens zijn dat Johan Cruyff met terugwerkende kracht overal ongelijk heeft over gehad. Afgewezen door Ajax. Bij ManU. rollen ze over Old Trafford van het lachen.
Door Journex