Journalisten in afwachting van het begin van de tweede zittingsdag in de zaak Magnus
WILLEMSTAD – Kuwas, het monster, komt de rechtszaal binnen gehobbeld. Met die korte ketting tussen zijn enkels blijft van zijn tred slechts een koddige loopje over, als van een soort mank konijn. Het maakt de koudste killer zielig.
Wat moet je van zo iemand denken, een huurmoordenaar die waarschijnlijk drie man voor geld heeft omgelegd, zijn vrouw bedriegt met twee andere en alleen deals maakt met god en zeker niet met de officier van Justitie?
Vandaag ter zitting bleek uit de voorlees van rechter Constantijn Van Dam van Isselt, dat Elvis “Monster” Kuwas een reumapatiënt is, vader van drie kinderen.
Niet veel scholing heeft hij gehad, geen diploma’s gehaald, alleen een lasdiploma in detentie. Volgens de reclassering heeft hij van jongs af zijn geld verdiend in het criminele circuit.
“Wat?”, zegt hij, “ik zat in een internaat!”. Waar hij zijn geld dan wel mee verdiend heeft, wil hij niet zeggen.
Hij heeft een rijk crimineel verleden in Curaçao en een strafblad van 17 pagina’s in Nederland, vol met drughandel, diefstal met geweld en wapendracht. In 2003 en 2007 is hij veroordeeld: twee keer 4 jaar bak.
Hij gebruikt geen alcohol of drugs, heeft geen psychische stoornissen of last van psychoses, is niet manisch of depressief en heeft geen ADHD.
In mijn woorden: zo kansloos, berekenend en nuchter heb je ze zelden. Tegen hem is levenslang geëist.
Maar nu komt het. Ik hoor, nu zijn dossier in de rechtbank de revue passeert, dat hij blijkbaar ook rond liep in mijn oude buurt. Ik heb vier jaar in Montaña gewoond en daar ging hij neuken met een van zijn vriendinnen. Misschien ging hij voor of na wel brood kopen bij de Chinees waar ik toen ook kwam en stond hij achter mij bij de kassa.
Het griezelige aan het verhaal van deze misdadiger en zijn maten, is dat ze er hier gewoon bijhoren. Er is, op precies dezelfde plek waar jij je leven naar een beter plan probeert te sturen, een moerassige wereld van geweld, moord, bedrog, verraad en onderlinge haat en nijd, die zonder twijfel veel groter is, dan je in een nachtmerrie kan dromen.
Tientallen personages figureren in het Magnus-dossier. De verdachten, andere verdachten die de politie heeft laten lopen of die al dood zijn, getuigen uit het milieu, vrouwen die achter verdachten aanlopen of er juist van weglopen, hun familieleden, rivaliserende bendeleden; het is een weelderige criminele fauna en flora. Op een eilandje als Curaçao komt dat ontzettend dicht bij.
Pas bij een grote, spraakmakende rechtszaak als Magnus, zie je die onderwereld op de voorgrond, als beeld in een 3D film.
Willen of niet, alle bewoners van dit eiland spelen in die film mee. Bijvoorbeeld als ze op luchthaven Hato hun familie ophalen van de Air Berlin vlucht, en daar net de oorlog wordt uitgevochten tussen rivaliserende drugsbendes. Twee dode bendeleden, zes gewonden onder de mensen die er gewoon op een passagier stonden te wachten.
Als Kuwas met de auto, waarmee hij net op het strand van Marie Pampoen, nabij dat lekkere visrestaurant, de aanslag op Wiels heeft gepleegd, daarna naar Montaña rijdt, hoe groot is dan de kans dat hij een kwartiertje later achter je staat bij de kassa?
Kuwas heeft blijkbaar een eerder slachtoffer neergeschoten bij Caracasbaai. Was dat misschien bij de plek waar ik zo vaak ben gaan snorkelen?
Wie niet begrijpt dat je in een kleine gemeenschap als de Curaçaose geen jongens moet willen die niet veel scholing hebben gehad, die geen diploma hebben en die dan maar van jongs af hun geld gaan verdienen in een crimineel circuit, die vraagt erom daar slachtoffer van te worden.
Helaas ook Helmin Wiels, en die wilde daar nou net wat aan doen.
Door Journex