De advocaten in de Zaak Magnus mogen naar huis, het proces zit er op | foto: John Samson
WILLEMSTAD – De Zaak Magnus zit er op. Dat Burney Fonseca op vrije voeten werd gesteld was de klap op de vuurpijl. Het gebeurde in de ochtend en de hele dag heb ik er mensen over gesproken. Werkelijk iedereen vond het een ramp. De familie Wiels reageerde verslagen.
Over wat er nu gaat gebeuren zijn de meningen verdeeld. De meesten denken dat de speedboot of het barkje naar Venezuela al klaarligt en dat deze vogel, na een clandestiene maar comfortabele reis, voorgoed een anonieme inwoner van Colombia wordt. De top van de internationale cocaïnehandel waardeert daar al jaren zijn netwerk. Dat draagt hij nu aan hun over en “Nini’ kan met pensioen.
Anderen denken dat hij waarschijnlijk al heel snel zal worden doodgeschoten of verongelukken. De meningen over wie daar verantwoordelijk voor zal zijn lopen uit elkaar: No Limit Soldiers die nog een rekening hebben openstaan? De opdrachtgever of de financier van de moord op Wiels die het zekere voor het onzekere neemt?
In ieder geval lijkt rechter Constantijn Van Dam van Isselt de enige te zijn die denkt dat Fonseca braaf op de gewenste afspraken zal verschijnen. In Nederland kan dat misschien afgedwongen worden. Daar is er een min of meer sluitende justitiële organisatie met voldoende personeel, hier niet.
De man en vrouw in de straat, die sowieso al sceptisch zijn over het functioneren van het Gerecht op Curaçao, hebben het al helemaal niet gesnapt. Ze vragen zich oprecht af wat de edelachtbare heeft bezield om een van de grootste criminelen van het eiland en bovendien een sleutelfiguur voor het oplossen van de moord op Wiels, te laten gaan. Hij zat in de bak en dat was waar rechtschapen Curaçao hem graag had willen houden.
Het zou bij een lokale rechter niet zijn opgekomen om ‘de belangen van de verdachte’ te laten prevaleren boven ‘het belang van het onderzoek’. Niet bij deze verdachte!
In de namiddag kregen de overige drie verdachten het laatste woord.
Carlos Pieter was er snel klaar mee. Hij zei dat hij onschuldig was en dat hij naar huis wilde.
Dangelo Damascus wilde graag de verantwoordelijkheid nemen voor twee overvallen die hij had gepleegd en waar hij deze week ook voor terecht stond, maar met de moord op zijn vriend Bolle, iemand die hij bijna als familie beschouwde, nee daar had hij niks mee te maken en met de moord op Helmin Wiels evenmin.
Hij zou graag zijn spijt betuigen aan de familie Wiels, maar dat kan niet voor iets wat je niet hebt gedaan, dus hij beperkte zich tot meevoelen.
Elvis Kuwas wilde één ding nog duidelijk zeggen. Hij was het slachtoffer van vieze spelletjes. Hij kon met de bewijzen die nu op tafel lagen nooit veroordeeld worden, het was allemaal immers van horen zeggen en hij bezwoer niet de schutter te zijn.
Hij wist ook wel hoe het was om een familielid te verliezen, want een oom van hem was verdwenen en nooit terug gevonden en een andere oom was geliquideerd en die zaak had de politie nooit opgelost. Hij wilde er op 29 augustus, bij de uitspraak, ook niet bij zijn.
De rechtszaal liep zwijgend leeg. Met de karige resultaten van vijftien maanden speurwerk en vooral met de anticlimax van het loslaten van Fonseca, bleef er een verkruimeld proces achter en heel veel frustratie onder de Curaçaose mensen.
Door Journex