RIO DE JANEIRO – De reis naar Brasília en omstreken was een groot succes, behalve dan voor de voetbalwedstrijd. De Rode Duivels lieten zich door de Albicelestes in de luren leggen met hun eigen wapen: het resultaatvoetbal. Geen droommessi, maar een werkpaardje dat, door de Belgische tactiek goed te lezen, één keertje ruimte afdwong voor Di Maria die een dieptepas per ongeluk zag belanden bij Higuain die blind scoorde. Dat was de hele wedstrijd. Meer erover zou bladvulling zijn.
De wedstrijd ervaring was: letterlijk als enige Belgische supporter te staan in een homogeen blok van enige duizenden Argentijnen. Ik geef graag toe dat ik me bijwijlen erg geïntimideerd voelde. Ik heb 1 keer ‘Messi adios, Messi adios’ geroepen bij het begin van de wedstrijd en een golf van agressief gebrul uit mijn onmiddellijke omgeving was het antwoord. Ik was misschien zelfs een beetje blij dat ze hadden gewonnen, want ik voelde me een zwarte kat in een hok vol blauwe dobbermannen. Uit vreugde hadden die al in de pauze de toiletten gesloopt van blok 422 in het Mané Garrincha-stadion, maar bij verlies hadden ze misschien liever een levend slachtoffer onder handen genomen.
